25 lipca 2017 odszedł na zawsze nasz przyjaciel - Profesor Marian KONIECZNY. Miał 87 lat. Był rzeźbiarzem, który zdecydowanie zapisał się w historii rzeźby współczesnej. Jego droga życiowa w całości pokrywała się z drogą twórczą. Po spędzonym na południu Polski dzieciństwie, z doświadczeniami wojny i okupacji niemieckiej, nauce w szkole średniej, od 1946 roku swoje losy związał z Krakowem. Uczył się tutaj w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych, a następnie studiował na Akademii Sztuk Plastycznych pod kierunkiem Xawerego Dunikowskiego. W latach 1954 – 58 odbył studia doktoranckie w leningradzkiej Akademii Sztuk Pięknych. Po powrocie rozpoczął pracę na wydziale rzeźby. W 1974 roku został profesorem. Istotny w życiu Mariana Koniecznego był okres 1972 – 1981, kiedy sprawował funkcję rektora krakowskiej ASP. Okres ten był pomyślny w historii uczelni, bo Konieczny nie ograniczał się tylko do rozwiązywania problemów pedagogicznych, ale reagował na problemy społeczno – ekonomiczne. Swoje umiejętności i doświadczenie wykorzystał w działalności społeczno – politycznej; lata 1980 – 1989 poświecił na aktywność poselską.

Na ASP w Krakowie Profesor przepracował 42 lata. W tym kontekście banalnie może brzmieć stwierdzenie, że w tym czasie wykształcił parę pokoleń rzeźbiarzy. Ponieważ nie tylko wykształcił wielu artystów, ale również ukształtował ich charaktery i podejście do sztuki.

Był rzeźbiarzem doskonałym, który potrafił nadać swoim przemyśleniom odpowiednią formę. Był też do końca konsekwentnie wierny swojej filozofii sztuki, która zbudowana była na solidnych podstawach artysty – twórcy. Dzieła Profesora możemy spotkać w wielu polskich i zagranicznych ośrodkach. Wyróżniona najwidoczniej w tej kwestii wydaje się być Warszawa. Dla tego miasta powstała Nike – pomnik poświęcony jej bohaterom (1964). Dla Warszawy Marian Konieczny wyrzeźbił pomnik Wincentego Witosa (1985), Jana Matejki (1989), Edwarda Hause’a (1989). W Rzeszowie powstał pomnik Czynu Rewolucyjnego (1974), rok wcześniej odsłonięto statuę Lenina w Nowej Hucie. Dzieła Profesora obecne są w Krakowie (pomnik Grunwaldzki – 1976, pomnik Stanisława Wyspiańskiego – 1982), w Sanoku (Grzegorza z Sanoka – 1985), w Lublinie (pomnik Marii Curie – Skłodowskiej), Jana Pawła II (w Licheniu – 1999 i Leżajsku – 2000), w Zamościu ( Jana Zamoyskiego - 2005), pod Racławicami (Bartosza Głowackiego -1994). Dodajmy do tego pomnik Tadeusza Kościuszki w Filadelfii (1979) oraz zrealizowany monumentalny projekt pomnikowy W Algierze poświecony Chwale i Męczeństwu Algierczyków.

Nieprawdziwe byłoby ograniczanie twórczości Mariana Koniecznego do twórczości pomnikowej. Reprezentatywnym spektrum pokazującym twórczość portretową, płaskorzeźbę, medale i cykle rzeźbiarskie jest „Galeria rzeźby profesora Mariana Koniecznego” w dawnym Kasynie Kozackim na Plantach w Zamościu powstała w 2014 roku. Niezwykłe uczucia budzi także jego krakowska pracownia pełniąca jeszcze za życia rolę swoistego muzeum.

Wspominając postać Profesora trudno pominąć wrażenia z bezpośrednich kontaktów. Pozostaje w pamięci wyrazista osobowość artysty pokazującego świat w przetworzonych przez siebie formach.

Marian Konieczny był Kawalerem Krzyża Komandorskiego Odrodzenia Polski z Gwiazdą (1999), otrzymał też m.in. Złoty Medal „Zasłużony Kulturze - Gloria Artis” oraz Złoty Medal Prezydenta Algierii za zasługi dla Niepodległości Algierii. Był przyjacielem Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków, dla którego zaprojektował i wykonał wspaniałe medale przyznawane laureatom konkursów. W roku 2011 uhonorowany został Złotą Odznaką SKZ.

Cześć Jego pamięci.

Rodzinie i Bliskim wyrazy głębokiego współczucia składają:

Zarząd Główny oraz Zarząd Oddziału Mazowieckiego Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków.

Profesor Marian Konieczny spocznie w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Rakowickim.

Uroczystości pogrzebowe rozpoczną się dnia 3 sierpnia 2017 o godz. 13.00 w Sali Pożegnań na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.