Architekt Jacek Cydzik

Jacek Cydzik urodził się 7 stycznia 1920 roku w Warszawie. W czasie okupacji uczestniczył w kursach tajnego wydziału Architektury. Brał czynny udział w ruchu podziemnym. Ukończył podchorążówkę AK. Podczas Powstania Warszawskiego dowodził plutonem zgrupowania „Baszta”. Za wyjątkowe męstwo odznaczony został orderem Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych. Po powrocie z oflagu w roku 1945 podjął pracę w Biurze Odbudowy Stolicy w wydziale Architektury Zabytkowej, który od stycznia 1948 r. podporządkowany został Naczelnej Dyrekcji Muzeów i Ochrony Zabytków Ministerstwa Kultury i Sztuki. W wydziale tym Jacek Cydzik przygotowywał projekty odbudowy zabytków Warszawy oraz zabytkowych budowli Wrocławia i Gdańska. Od 1951 r. pracę tę kontynuował w ramach Pracowni Konserwacji Zabytków. Z ramienia Ministra Kultury oraz pełnomocnictwa profesora Stanisława Lorentza nadzorował prace konserwatorskie w pałacu w Łazienkach, Nieborowie i Wilanowie. Po ogłoszeniu decyzji o odbudowie Zamku Królewskiego w Warszawie został wiceprzewodniczącym Komisji Konserwatorskiej Zamku, a od czasu choroby profesora Jana Zachwatowicza – jej przewodniczącym. Od maja 1973 roku objął funkcję zastępcy Generalnego Konserwatora Zabytków, ciesząc się na tym stanowisku ogromnym autorytetem całego środowiska. W roku 1983 został zmuszony do przejścia na emeryturę. Pozostał jednak nadal aktywny i oddany sprawom narodowego dziedzictwa. Brał udział w pracach przy organizacji Muzeum Powstania Warszawskiego. Był wicedyrektorem fundacji Ochrony Zabytków, aktywnym członkiem prezydium Polskiego Komitetu Narodowego ICOMOS. Przez wiele lat nadzorował remont i adaptację Arkad Kubickiego w Warszawie oraz prace badawcze, konserwatorskie i projektowe na terenie założenia pałacowo-ogrodowego w Radziejowicach.

Architekt Jacek Cydzik został w roku 2000 uhonorowany przez Polski Komitet Narodowy ICOMOS nagrodą imienia Profesora Jana Zachwatowicza. Zmarł w Warszawie, w dniu 2 listopada 2009 r.